Chip en onderwijs

Zoals eerder gesteld wordt in de zogenaamde kenniseconomie een hoge opleiding overgewaardeerd. Een titel heeft status. Velen jagen een bul na. Velen die eigenlijk beter af zouden zijn zonder bul slepen het met veel inspanning in de wacht.

Ik wil aan de hand van een metafoor uitleggen wat het probleem is. De mens site vergelijken met een computer met een chip. Niet iedere chip is even krachtig. Er zijn mensen die met een academische chip zijn uitgerust en anderen niet. Er zijn veel mensen die geen academische chip hebben, die een academische opleiding afronden na een lange weg. Deze mensen zullen ondanks de in de wacht gesleepte titel niet kunnen presteren in de praktijk. Zij zullen het niet begrijpen en de vriend die hun binnenhaalt ook niet. Men veronderstelt dat titel garant staat voor het niveau. En zelfs als men met een academische chip is aangelegd en menen academische opleiding afrond is het geen garantie dat men uit de verf komt, wang er is meer dan formele opleiding. Het is ook afhankelijk van het milieu waar men uitkomt. Is het een milieu dat een morele kompas meegeeft, empathie heeft ontwikkelt en communicatie stimuleert? Is het een milieu dat lezen en andere vormen van cultuur stimuleerde? Dat is vaak niet het geval.

De chip is deel genetisch bepaald maar wordt deels ook ontwikkeld door goede voeding en stimulering in de allereerste levensjaren. Met name het lezen is van belang. In deze contreien komen kinderen relatief laat in aanraking met boeken en lezen. Vaak wordt naast de verplichte schoolboeken weinig gelezen. Dit is een gemiste kans die nooit meer wordt goed gemaakt.