2 juli 2023: De Dag van het Volkslied en de Vlag; de veertigste editie
DRAFT 3.0
5 juli 2023
Overigens wordt de naam door de meerderheid fout geduid als Dag van de Vlag. Zoals ik op 30 juni al schreef, verwachtte ik een clichévertoning. Helaas kreeg ik gelijk. Het was weer een dag met veel uiterlijk vertoon. Niet alleen de dames hadden een hoedje op en zagen eruit als snoepjes, zelfs de minister van Onderwijs droeg een hoed. De inhoud bleef echter weer achter, en dit keer, vanwege de excuses van de koning voor de rol in het slavernijverleden, was het extra schrijnend. Er werd nauwelijk verwezen naar het historisch excuus en de vraag om vergiffenis voor de rol in het slavernijverleden door de koning. Toen ik naar de minister-president luisterde, betrapte ik mezelf erop dat ik wegliep. Ik kon mezelf er niet toe brengen om te luisteren naar wat hij te melden had. Ik hoorde hem nog praten over de verdiensten van zijn kabinet―twee jaar―zoals het openen van de grenzen met ons buurland en dat dit de consument nu meer opties bood bij het kopen van levensmiddelen. Misschien komt het door de saga rondom het openen van de raffinaderij. De twee reizen naar Dubai in twee jaar tijd hebben geen enkel zichtbaar resultaat opgeleverd. Misschien komt het ook door de opkomst van e-gaming en de geruchten over huizen die miljoenen kosten.
Maar de dag begon rond halfacht met de uitzending van de Statenvergadering. Volgens mij waren er niet meer dan de helft van de leden aanwezig. De fractievoorzitters probeerden indrukwekkende woorden uit te spreken, maar het bleef bij holle frasen. De fractievoorzitter van de grootste regeringspartij probeerde een verhaallijn uit te zetten over Tula, die tegen de rood-wit-blauwe vlag vocht, en hoe dit gevecht leidde tot autonomie, tot 10-10-10. De luisteraar moet tot de conclusie komen dat onafhankelijkheid de enige uitkomst van de geschiedenis zal zijn.
Ik ben persoonlijk naar het Brionplein gereden. Slim aanrijden en ik kon bijna pal naast het plein parkeren. Het was veel te warm, niet alleen vanwege het orkaanseizoen, maar ook door de klimaatcrisis waar niemand over spreekt. Het duurde veel te lang. De opkomst was wel vijf keer zo groot als de dag ervoor, maar toen waren er misschien honderd of tweehonderd burgers aanwezig.
Uit alles wat er gesproken werd, blijkt dat er een project Curaçao is waar we gezamenlijk aan werken. Iedereen heeft zijn eigen agenda. Er is geen “nos ku nan” (wij met hen), maar “mi mes ku mi so” (ik met mezelf). Waar veertig jaar geleden mannen als Willie Franco en Winston Lourens nog vol overgave werkten aan nation building, is daar nu niets meer van over. We moeten weer vanaf de basis beginnen.
Miguel Goede
De Dag van het Volkslied en de Vlag; de veertigste editie
Op 4 juli 2023
Zoals ik op 30 juni al schreef, verwachtte ik een clichématige vertoning. Helaas kreeg ik gelijk. Het was wederom een dag vol uiterlijk vertoon. Niet alleen de dames hadden hoedjes op en zagen eruit als snoepjes, zelfs de minister van Onderwijs droeg een hoed. De inhoud bleef echter weer achter en deze keer, vanwege de excuses van de koning voor de rol in het slavernijverleden, was dit bijzonder schrijnend.
Toen ik naar de minister-president luisterde, betrapte ik mezelf erop dat ik wegliep van de televisie. Ik kon mezelf er niet toe brengen om te luisteren naar wat hij te melden had. Ik hoorde hem nog praten over de verdiensten van zijn kabinet, zoals het openen van de grenzen met ons buurland en hoe dit de consument nu meer opties bood bij het kopen van levensmiddelen. Misschien komt het door de saga rondom het openen van de raffinaderij. Twee reizen naar Dubai in twee jaar tijd, zonder enig zichtbaar resultaat. Misschien komt het door het ontluikende e-gamen en de geruchten over huizen die miljoenen kosten.
Maar de dag begon rond halfacht met de uitzending van de Statenvergadering. Naar mijn idee waren er niet meer dan de helft van de leden aanwezig. De fractievoorzitters probeerden indrukwekkende woorden uit te spreken, maar het bleef bij holle frasen. De fractievoorzitter van de grootste regeringspartij probeerde een verhaallijn uit te zetten over Tula, die streed tegen de rood-wit-blauwe vlag, en hoe deze strijd leidde tot autonomie, 101010, en de luisteraar moest tot de conclusie komen dat onafhankelijkheid de enige uitkomst van de geschiedenis zal zijn.
Ik ben persoonlijk nog naar Brionplein gereden. Slim aangereden en ik kon bijna pal naast het plein parkeren. Het was veel te warm, niet alleen vanwege het orkaanseizoen, maar ook door de klimaatcrisis waar niemand over spreekt. Het duurde veel te lang. De opkomst was wel vijf keer zo groot als de dag ervoor, maar toen waren er misschien honderd of tweehonderd burgers aanwezig.
Voor de twintigste keer werden burgers geeerd met het Kruis van Verdienste. Voor deze gelegenheid waren het er tien. Ik feliciteer ze. Ik altijd mijn bedenkingen over dit soort erkenningen want velen die er voor in aanmerking zouden komen worden niet gezien. Velen wordt niets gegund.
Uit alles wat er gesproken werd, blijkt dat er een project Curaçao is waar we gezamenlijk aan werken. Iedereen heeft zijn eigen agenda voor ogen. Er is geen "ons met hen", maar "ik met mezelf". Waar veertig jaar geleden mannen als Willy Franco en Winston Lourens nog vol overgave werkten aan nation-building, is daar nu niets meer van over. We moeten weer vanaf de basis beginnen.
Het is tijd om onze verdeeldheid te overwinnen en samen te werken aan een gemeenschappelijk doel: een beter Curaçao voor ons allemaal. We moeten afstand nemen van egoïsme en politiek opportunisme en ons richten op het bouwen van een inclusieve en welvarende samenleving. Laten we leren van onze geschiedenis en onze krachten bundelen om de uitdagingen waar we voor staan aan te pakken. Alleen dan kunnen we echt vooruitgang boeken en een toekomst creëren waarin iedereen deel uitmaakt van de vooruitgang van ons geliefde eiland.
Comments